ၾကက္ဥမ်ားႏွင့္ တန္ဆာဆင္ျခင္း

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ လူေမ်ာက္မိသားစုအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ လူေမ်ာက္ အေျကာင္းကို ဖတ္ဖူးခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ လူထုေဒၚအမာ ေရးတာေရာ၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ေရးတာေရာ၊ ဦးစိန္ေမာင္ဦး ေရးတာေရာ၊ ျမေကတု ေရးတာေရာ၊
ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္) ေရးတာေရာ မွတ္မိေနပာတယ္။ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးက စာဆိုေတာ္
ဝတၳဳုႀကီးထဲမွာ၊ လူထုေဒၚအမာက ေဈးေကာက္လူေမ်ာက္ ေဆာင္းပါး၊ ဦးစိန္ေမာင္ဦးက
လူေမ်ာက္မိသားစုနွင့္ သိပံံပညာ အျမင္၊ ျမေကတုက လူေမ်ာက္ ေမာင္ေရႊေမာင္နွင့္
သမီးမယ္ဖံု၊ ေမာင္သန္းေဆြက ကုန္းေဘာင္ေခတ္က လူေမ်ာက္ရွင္းတမ္း စတဲ့
နာမည္ေတြနဲ့
ျဖစ္ပ္တယ္။

လူထုေဒၚအမာကေတာ့ ေရးထားတာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတာ္ေတာ့္ကို တိတိက်က်
ျပည့္ျပည့္စံုစံု ရွိလွပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ပံုသ႑န္ အခ်က္အလက္ေတြ အားလံုးကို
စံုစံုေစ့ေစ့ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူေမ်ာက္ေတြ နိုင္ငံျခားေရာက္တဲ့
ေနာက္ပိုင္း
ကိစၥေတြေတာ့ မပာုတ္ပါဘူး။ ျမေကတု ေရးထားတာကလည္း အဂၤလိပ္မွတ္တမ္းမ်ားနဲ႔
နန္းတြင္း
ပုရပိုဒ္ျဖဴကို အဓိကထားျပီး ေရးထားတာပါ။ ဦးစိန္ေမာင္ဦးကေတာ့ သူတို႔ဟာ
တကယ္ေတာ့
ေမ်ာက္တစ္ဝက္ လူတစ္ဝက္ မဟုတ္ဘဲ မ်ိုးဗီဇ ေျပာင္းလဲမႈေျကာင့္ အေမႊးအမ်ွင္ေတြ
ရွည္ထြက္လာျပီး ဒီလိုျဖစ္တာေၾကာင့့္ လူေမ်ာက္လို႔ မေခၚဘဲ ေမြးရွည္လူသားလို႔
ေခၚဖို႔ကို တိုက္တြန္းထားတာပါ။ အားလံုးထဲမွာ အစံုလင္ဆံုးက လူထုေဒၚအမာရဲ့
ေဈးေကာက္
လူေမ်ာက္ ေဆာင္းပါးလို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။

ဆရာ ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္)က လူေမ်ာက္ ရွင္းတမ္းလို႔ ေရးထားေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့
သူရိယ
ရုပ္စံုသတင္းစာ အေဟာင္း တစ္ခုထဲက အဲဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္ ထားတဲ့
သေဘာပါပဲ။
သူရိယကို အဲဒီသတင္း ေရးပို႔သူက အဲဒီ လူေမ်ာက္မိသားစု နဲ႔ ေဆြးမ်ိဳးနီးစပ္
ေတာ္စပ္တဲ့
ပင္စင္ အျငိမ္းစား ဌာနအုပ္ ဦးလွႀကီး ဆိုသူရဲ့ မွတ္တမ္းကို ဦးနရိနာဒ
ကိုယ္ေတာ္က
ေရးသား ေပးပို႔ခဲ့တာလို့ သိရပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္က လူေမ်ာက္ ျဖစ္လာရတဲ့
အေၾကာင္္းပါ။
ဒ႑ာရီ သိပ္ဆန္လြန္းအား ႀကီးပါတယ္။ လူတိုင္းသိတဲ့ ေလာနိုင္ငံသား လူေမ်ာက္
ဦးေရႊေမာင္
မဟုတ္ဘဲ ဗမာစစ္စစ္ ဦးဘေမာင္ မဟာျမိဳင္ေတာထဲ ေရာက္ျပီး ေရအိုင္တစ္ခုထဲ
စိမ္မိရာက
အေမြးေတြေပါက္ျပီး ေမ်ာက္စိတ္ ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို ဆင္ထားပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ မ်ိဳးဆက္ နာမည္ေတြကလည္း မတူၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အထက္ကဟာေတြဟာ ျမန္မာမွတ္တမ္းမွာဆို ကုန္သေလာက္နီးနီးပါပဲ။ ေဆာင္းပါးး
တစ္ခုနဲ႔
တစ္ခုကလည္း မတူၾကတာေတြ၊ လိုေနတာေတြ၊ ပိုေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
အဲဒီအခ်က္ေတြ အားလံုးကို စုစည္းျပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္ေအာင္
နိုင္ငံျခားသားေတြရဲ့
ေရးသားခ်က္ေတြကိုပါ ျဖည့္စြက္ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ စေရးတဲ့ အခ်ိန္
ပံုေတြစစုေဆာင္းတဲ့
အခ်ိန္ကစျပီး အခုေရးခ်ိန္အထိ ၆လေက်ာ္ရွာေဖြေလ့လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးးရဲ့
ေအာက္ေျခမွာ ေလ့လာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ စာတမ္းေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ပုံ (၁) ဦးေရႊေမာင္

ပထမဆံုး လူေမ်ာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးေရႊေမာင္ကို ၁၇၉၆ ခုနွစ္မွာ သံလြင္ျမစ္ (သို႔) မုတ္တျမစ္ ေဘးက ေလာနိုင္ငံ မိုင္းရံုးႀကီးနယ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ (ပထဝီ အေျခအေနနဲ့
အေခၚအေ၀ၚအရ အဲဒီေဒသဟာ အခု ထိုင္းနိုင္ငံထဲက Mae Yong ပဲျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္)
အဲဒီေဒသကို အပိုင္စားတဲ့ ေစာ္ဘြား တစ္ေယာက္က ထူးထူးဆန္းဆန္း
အေမႊးအမ်ွင္ေတြနဲ႔ကေလးငယ္ကို
ျမန္မာဘုရင္ထံ အထူးအဆန္း လက္ေဆာင္ ပ႑ာအျဖစ္နဲ့ ဆက္သလိုက္တာမို႔ သူ႔အသက္
ငါးနွစ္သား
အရြယ္မွာ အင္းဝဘုရင္ ထံကို ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ
အေမႊးနုနုေလးေတြ
ရွည္လ်ားစြာ ေပါက္ေနတယ္။ သူ႔မ်က္လံုး အသားအေရ ပံုစံ စတာေတြက
ျမန္မာေတြနဲ႔မတူဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ (ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၁၈၂၆မွာ ပထမဆံုး
မွတ္တမ္းတင္နိုင္ခဲ့တဲ့
အဂၤလိပ္ သံအဖြဲ႔က ကေရာဖို႔(ဒ္) မွတ္တမ္းကို လူထုေဒၚအမာ ေဆာင္းပါးထဲမွာ
ဖတ္နိုင္ပါတယ္)

ေရႊေမာင္ဟာ အဲဒီကတည္းက နန္းတြင္းမွာ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္အျဖစ္နဲ့
ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။
ေမ်ာက္ေတြလို ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖရပါသတဲ့။ သူ႔မိဘေတြမွာေရာ သူတို႔
မ်ိဳးႏြယ္္စုထဲမွာပါ
သူ႔လို အေမႊးအမ်ွင္ေတြ မရွိဘူးလို႔ သူက ေျပာပါတယ္။ လူပ်ိဳအျဖစ္ကို အသက္၂၀
အရြယ္မွ
ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ အသက္ ၂၂ မွာေတာ့ ဘုရင္က (ဘျကီးေတာ္ဘုရား) သူ႔ကို လွတဲ့
နန္းတြင္းသူ
တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ေပးပါတယ္။ သူတို႔ ကေလး ေလးေယာက္ရခဲ့တယ္။ အားလံုးက
မိန္းခေလးေတြခ်ည္းပါပဲ။
နွစ္ေယာက္ကေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ့ ဆံုးပါးသြားခဲ့ျပီး တတိယ သမီးေလးက
မိခင္ျဖစ္သူနဲ့ အေတာ့္ကို တူပါသတဲ့။ ေနာက္ဆံုး ၂နွစ္အရြယ္ ကေလး
တစ္ေယာက္ကေတာ့
သူ႔လိုပဲ အေမႊးအမ်ွင္ေတြနဲ႔ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ အငယ္ဆံုး သမီးက ေရႊေမာင္ရဲ့
အေမြကို
ဆက္ခံတဲ့ မဖံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ကေရာဖို႔(ဒ္)ရဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ကိုေရႊေမာင္နဲ႔
သမီးမဖံုးရဲ့ပံုဆိုျပီး ေဖာ္ျပခဲ့ရာမွာ ကိုေရႊေမာင္ရဲ့ပံုက ဟုတ္ေပမယ့္
မဖံုးရဲ့ပံုက မွားေနတယ္လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဟင္နရီနယူး(လ္)က
ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။

ပံု(၂) ကိုေရႊေမာင္တို႔ အေျကာင္းကို ပထမဆံုး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သူ John
Crawfurd

ပံု (၃) မဖံုး

အဲဒီေနာက္ ၁၈၅၅မွာ အင္းဝကို ကပါတ္တိန္ ဟင္နရီယူး(လ္) ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုေရႊေမာင့္သမီး မဖံုးဟာ အသက္ ၃၁အရြယ္ ရွိေနပါျပီ။
သူ႔ကို အီတလီလူမ်ိဳး တစ္ေယာက္က လက္ထပ္ျပီး နိုင္ငံျခားကို
ေခၚသြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သီေပါမင္းက ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မဖံုးကို ဘုရင္ကပဲ သာမန္အရပ္သား တစ္ေယာက္နဲ႔
လက္ထပ္ေပးခဲ့တာလို႔
ဆိုရပါမယ္။ ဟင္နရီယူး(လ္)တို႔ လာေရာက္ခ်ိန္မွာ မဖံုးမွာ သားေလး
နွစ္ေယာက္ေတာင္
ရေနပါျပီ။ ဦးေရႊေမာင္ကေတာ့ လူဆိုးဓားျပေတြ
သတ္ျဖတ္လို႔ကြယ္လြန္ျပီးခဲ့ျပီလို႔သိရပါတယ္။
မဖံုးဟာလည္း သူ့အေဖ ဦးေရြွေမာင္လိုပဲ တစ္ကိုယ္လံုးကို အေမႊရွည္ေတြနဲ႔
ဖံုးလို႔ေနပါတယ္။
မဖံုးကေန သားသမီး သံုးေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့ျပီး အဲဒီအထဲက ေမာင္ဖိုးဆက္နဲ႔ မမိ
တို႔ဟာ
မဖံုးလိုပဲ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အေမႊးေတြနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ပံု(၄) ၁၈၅၅မွာ မဖံုးအေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္နိုင္ခဲ့သူ Sir Henry Yule
(May 1, 1820 - December 30, 1889)

သူတို႔မိသားစုဟာ သူတို႔ကို အထူးအဆန္း လာၾကည့္တဲ့ နိုင္ငံျခားသားေတြ ဆီကေန အခေၾကးေငြကို
ေကာက္ခံျပီး
အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းမႈု ျပဳခဲ့တယ္။ သူတို႔ဟာ ၾကည့္ရႈုသူ
တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကေန
ရူပီးေငြေလးဆယ္ ယူတယ္လို႔ သိရပာတယ္။

နာမည္ႀကီး ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဘာနမ္ဟာ ၁၈၇၁ ခုနွစ္ ကတည္းက
သူတို႔ကို
အေမရိကန္ေခၚျပီး သူရဲ့ (Greatest Show On Earth) ဆိုတဲ့ ဆပ္ကပ္ပြဲျကီးမွ
ျပစားဖို႔
ျကိုးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရင္က ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ၁၈၈၅မွာေတာ့ သီေပါမင္း
နန္းက်ျပီး နန္းတြင္းေရးေတြ ရွုပ္ေထြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မဖံုးတို႔ မိသားစုဟာ
ေနျပည္ေတာ္ကေန ေတာတြင္းတစ္ေနရာကို ထြက္ေျပးခဲ့ၾကတယ္။ ေမာင္ဖိုးဆက္ဟာ မ်က္စိ
မေကာင္းေတာ့တဲ့ မိခင္ မဖံုးကို ေက်ာမွာပိုးျပီး
ထြက္ေျပးခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ေတာထဲမွာ သူတို႔ ဒုကၡ ေရာက္ေနစဥ္မွာပဲ သီေပါမင္းထံမွာ အမႈထမ္းခဲ့ဖူးတဲ့
အီတလီလူမ်ိဳး အရာရွိ ကပတ္တိန္ ေပပာနိုက (Captain Paperno) သူတို႔ကို
ရွာေတြ႔ျပီး
ကယ္တင္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ကို ဥပေရာကို ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၈၆
ဇြန္လထဲမွာ
မမိ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အသက္ ၂၃နွစ္ အရြယ္ေလာက္မွာ
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၁၈၈၆
ေႏြြရာသီမွာေတာ့ သူတို႔ကို လန္ဒန္ျမိဳ႔ပီကာဒလီ လမ္းေပၚက Egyptian Hall မွာ
ျပန္လည္
ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။

မဖံုး (၃၁ႏွစ္) ႏွင့္ ေမာင္ဖိုးဆက္ (၁၄လသားအရြယ္)

၁၈၈၆ ခုနွစ္ ေႏြရာသီမွာ မဖံုးနဲ႔ ေမာင္ဖိုးဆက္တို႔ အဂၤလန္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဖံုး အသက္က ၆၂ နွစ္ေလာက္ ရွိေနျပီျဖစ္ျပီး မ်က္စိလည္း
ကြယ္ေနပါျပီ။ ဘာနမ္လည္း သူတို႔ရွိရာ အဂၤလန္ကို လိုက္လာပါတယ္။ သူ႔အႀကံက
အေမရိကားမွာ စီစဥ္တင္ဆက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ ပြဲထဲမွာ မဖံုးတို႔ သားအမိ
နွစ္ေယာက္ကို
ျပသဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ထက္အရင္ လာျပီး စည္းရံုးေနတဲ့ အျခားေသာ
ပြဲစီစဥ္ေနသူေတြလည္း အဲဒီကို ႀကိဳေရာက္ေနတာကိုေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့
ဘာနမ္ဟာ အျခားသူေတြေပးတဲ့ေဈးထက္ အမ်ားႀကီးပိုေပးျပီး (ယခုေခတ္ ေဒၚလာ
၂.၃သန္းေလာက္
ေပးရတယ္လို႔ သိရပါတယ္) သူတို႔မိသားစုကို ၁နွစ္ စာခ်ဳပ္နဲ႔ သူ႔ဆီမွာ ျပသဖို႔
သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ မဖံုးနဲ႔ သားျဖစ္သူ တို႔ဟာ ၁၈၈၇ မွာ လန္ဒန္ကေန
ျပင္သစ္နိုင္ငံက နာမည္ေက်ာ္ Folies Bergere ကိုလည္း ေရာက္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။
အဲဒီေနာက္
သူတို႔ဟာ ဘာနမ္နဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္အရ အေမရိကန္က ဘာနမ္ရဲ့ ဆပ္ကပ္ပြဲေတြမွာ
လိုက္ပါ
ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ၾကတယ္။

ပံု(၅) မဖံုးတ႔ိုကို အေမရိကားမွာ ျပစားခဲ့သည့္ Phineas Taylor Barnum
(July
5, 1810 – April 7, 1891)

စာခ်ဳပ္္သက္တမ္း မကုန္ဆံုးမီကာလ ၁၈၈၈ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာေတာ့ မဖံုးဟာ အေမရိကန္နိုင္ငံ ဝါရွင္တန္ဒီစီမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ ၁၈၅၅ ကပါတ္တိန္ ဟနရီယူး(လ္) လာတုန္းက
သူမအသက္က ၃၁နွစ္ ဆိုခဲ့ေတာ့ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အသက္
၆၄နွစ္လို႔ မွတ္ယူရပါတယ္။ သူ႔စ်ာပနကို ဝါရွင္တန္ဒီစီ သခ်ၤဳင္းမွာပဲ ျမန္မာ
ထံုးတမ္းစဥ္လာ အတိုင္း သျဂၤန္ ခဲ့တယ္လို႔သိရပါတယ္။

ေမာင္ဖိုးဆက္

မဖံုး
ကြယ္လြန္ သြားေပမယ့္ ေမာင္ဖိုးဆက္ဟာ သူ႔မိန္းမနဲ႔အတူ ဆက္ျပီး ပြဲေတြ
ျပသခဲ့တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ သူ႔မိန္းမဟာ တခ်ိန္က နန္းတြင္းအပ်ိဳေတာ္ တစ္ဦး
ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ဖိုးဆက္ဟာ တစ္ကိုယ္လံုး အေမႊးေတြဖံုးေနေပမယ့္ ခါးကေနစျပီး

ဒူးအထိ မင္ေၾကာင္အျပည့္ ထိုးထားတယ္ နူးညံ့သိမ္ေမြ႔ျပီး ဉာဏ္ရည္လည္း မနိမ့္က်သလို
ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္တယ္လို႔ J.J. Weir ဆိုသူကလည္း မွတ္တမ္း တင္ခဲ့တယ္။

ေမာင္ဖိုးဆက္ အေၾကာင္း ေနာက္ဆံုး ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ရတာက ၁၈၉၄ခုနွစ္မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ World's Columbian Dental Congress, Volume 1
မွာပါ။ အဲဒီအထဲက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဟာ ေမာင္ဖိုးဆက္ကို ၁၈၉၁မွာ
ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။သူ႔ရဲ့ သြားေတြကို စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔
ႀကိဳးစားေပမယ့္ ပြဲစီစဥ္သူေတြက ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ့ သတင္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။

ကြဲျပားခ်က္မ်ား ထူးျခားခ်က္မ်ား

ဂြ်န္ကေရာဖို႔(ဒ္) နဲ႔ ဟင္နရီယူး(လ္) ရဲ့ မွတ္တမ္းကို အေထာက္အထားျပဳ
ေရးသားထားတဲ့
လူထုေဒၚအမာရဲ့ ေစ်းေကာက္ လူေမ်ာက္ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ျမေကတုရဲ့ ေဆာင္းပါးေတြမွာ
ထူးျခားတာ မေတြ႔ရေပမယ့္ ဦးစိန္ေမာင္ဦးရဲ့ လူေမ်ာက္မိသားစုနွင့္
သိပပံပညာအျမင္
ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ထူးျခားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဦးစိန္ေမာင္ဦး ေဆာင္းပါးမွာ
ေလာနိုင္ငံမွ
ေရာက္လာတဲ့ လူေမ်ာက္ကို ဦးေရႊေမာင္လို႔လက္ခံပါတယ္။ သူ႔သမီး မယ္ဖံုးအထိ
ဟုတ္ေနေပမယ့္ မယ္ဖံုးကေနေမြးလာတဲ့ လူေမ်ာက္ကေလးကိုလည္း ကိုေရႊေမာင္လို႔
နာမည္ေပးထား ျပန္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေမာင္ေရႊေမာင္ေနာက္မွာ ေရႊမိနဲ႔
ေရႊျမဆိုျပီး
သမီးနွစ္ေယာက္ ထပ္ရေသးတယ္လို႔့ ဆိုပါတယ္။ ေရႊမိဟာ ေမာင္ေရႊေမာင္လိုပဲ
အေမႊးေတြနဲ႔
ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့့္ မင္းတုန္းမင္းက သူတို႔ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ကို
မလြန္ေစ်းရဲ့
ေစ်းေကာက္အျဖစ္ စားေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဟင္နရီယူး(လ္)ရဲ့ မွတ္တမ္းအရဆိုရင္
သူနဲ႔
ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ မဖံုးမွာ သားေယာက္်ားေလး နွစ္ေယာက္ ရွိေနပါျပီ။
သားအႀကီးဟာ ဘာမွ
မထူးျခားေပမယ့္ သားအငယ္ကေတာ့ မဖံုးလိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားေသာ မွတ္တမ္း
အေစာင္ေစာင္မွာ မဖံုးသား ေမာင္ဖိုးဆက္(ဆယ္) လို႔ ေတြ႔ရေပမယ့္
ဦးစိန္ေမာင္ဦးက
ကိုေရႊေမာင္လို႔ ေရးထားတာကေတာ့ ထူးဆန္းေနပါတယ္။ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး
စာဆိုေတာ္ဝတၳဳေရးသားရာမွာလည္း
အမွတ္မွားျပီး ကိုေရႊေမာင္လို႔ ေရးမိတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဦးေရႊေမာင္ဟာ
ဟင္နရီယူး(လ္)တို႔ မလာခင္ နွစ္မ်ားစြာကပဲ ဓားျပေတြ လက္ခ်က္နဲ႔
ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီးပါျပီ။
သူေျပာတဲ့ သမီးနွစ္ေယာက္ ဆိုတာကလည္း ဟင္နရီယူး(လ္) မွတ္တမ္းနဲ႔ဆို
မကိုက္ညီျပန္ပါဘူး။

ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္)ရဲ့ လူေမ်ာက္ရွင္းတမ္းကေတာ့ သူရိယ ရုပ္စံုသတင္းက
အေၾကာင္းအရာကို ျပန္ျပီး ေဖာ္ျပထားတာပါ။ သူ႔ဇာတ္လမ္းက ပံုျပင္လို
ျဖစ္ေနေပမယ့္
နာမည္ေတြကေတာ့ အျခားေသာ မွတ္တမ္း အေစာင္ေစာင္နဲ႔ အေတာ္ေလး ကိုက္ညီတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဆီမွာေတာ့ လူေမ်ာက္အစဟာ ဦးေရႊေမာင္ မဟုတ္ဘဲ
ဦးဘိုးေမာင္လို႔
ဆိုပါတယ္။ ဦးဖိုးေမာင္ရဲ့ ပထမ မိန္းမနာမည္က မမိန္းခေလး ျဖစ္ပါသတဲ့။
ဦးဘိုးေမာင္
ေမ်ာက္ျဖစ္သြားတဲ့အခါ စကား မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကေတာ့ ကေရာဖို႔ဒ္)ရဲ့
ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔လြဲပါတယ္။ မမိန္းခေလးဟာ ဦးဘိုးေမာင္ ေမ်ာက္ျဖစ္သြားျပီး
ေပ်ာက္သြားတာေၾကာင့္ သားနွစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ျပန္ရွာလို႔
မရေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘုရင္က ဦးဘိုးေမာင္ကို ယူဝံ့တဲ့သူကို ဆုလာဘ္ထုတ္ျပီး
ရွာေဖြတဲ့အခါ မွန္နန္းအပ်ိဳေတာ္ထဲက ငါးရြာစား မမႀကီး ဆိုသူက လက္ခံတာေၾကာင့္
ေပးစားပါသတဲ့။ သူတို႔ကေန သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားပါသတဲ့။
သမီးျဖစ္သူ
မပံုဟာ ဦးဘိုးေမာင္လို အေမႊးေတြနဲ႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ မပံု အရြယ္ေရာက္ေတာ့
ဘုရင္က သူ႔အေဖတုန္းကလိုပဲ
ဆုလာဘ္ထုတ္ျပီး မပံုကို ယူမယ့္သူကို ရွာေစတဲ့အခါ လူပ်ိဳေတာ္ ေမာင္ေမာင္ေလး
ဆိုသူက လက္ခံလို႔ မပံုနဲ႔
ေပးစားပါတယ္။ မပံုကေန ပထမသား ကိုၾကယ္္၊ ဒုတိယသား ကိုဆယ္၊ တတိယသမီး မယ္မိ
(သူရိယရုပ္စံုသတင္းမွာ
ျပထားတဲ့ ရုပ္ပံုမွာေတာ့ လူေမ်ာက္မပံုနွင့္ သမီးအေထြး လူေမ်ာက္မေလး
မယ္အိတို႔ပံုလို႔ ပါပါတယ္၊ စာမွားရိုက္သလား မသိပါ) တို႔ကို ဖြားျမင္ပါသတဲ့။
ကိုဆယ္နဲ႔ မယ္မိတို႔ဟာလည္း မပံုလိုပဲ အေမႊးေတြ ဖံုးလႊမ္းေနပါသတဲ့။
ေနာက္ေတာ့
မယ္မိဟာ ဣနာဒါေဒဝ ေစာင္းဆရာႀကီးရဲ့ညီ ေမာင္ဘိုးထူးနဲ႔ သင့္ျမတ္ျပီး
လူေမ်ာက္မေလး
တစ္ေယာက္ ေမြးဖြားပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မီးတြင္းထဲမွာပဲ မယ္မိ ကြယ္လြန္တယ္
ဆိုပါတယ္။
ေမြးလာတဲ့ လူေမ်ာက္မေလးလည္း ၃လ အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္ပါသတဲ့။ မပံုနဲ႔
ကိုဆယ္တို႔့ကေတာ့ သီေပါမင္းလက္ထက္ တိုင္ေအာင္
ေစ်းေကာက္ ေကာက္စား လာလိုက္တာ သီေပါမင္း ပါေတာ္ှမူတဲ့အထိ ျဖစ္တယ္လို႔
ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

Jan Bondeson ေရးတဲ့ The two-headed boy, and other medical marvels ဆိုတဲ့
စာအုပ္မွာေတာ့
ဘယ္စာအုပ္မွာမွ မပါေသးတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ တစ္ခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔
ျပင္သစ္မွာ ရွိေနခိုက္ ျပင္သစ္နိုင္ငံသား Anthropologist တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
M.
Guyot-Daubes က သူတို႔ရဲ့ တာဝန္ခံ Farini ကို လာေတြ႔ျပီး အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မဖုံးရဲ့
ဖခင္ျဖစ္သူ ကိုေရြွေမာင္ရဲ့ ဇာတ္လမ္းကို သိရပာတယ္။ တကယ္ေတာ့
ကိုေရြွေမာင္နဲ့
လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိုးသမီးဟာ ေဆြျကီးမ်ိုးျကီးထဲက ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ မိဖုရားအပါး
ခစားရသူ
အဆင့္ျမင့္ နန္းတြင္းသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဘာသာေရးအဆံုးအမ တစ္ခုနဲ႔
မကိုက္ညီတာကို ျပဳမိတဲ့ အျပစ္ေၾကာင့္ ဘုရင္က
တံက်င္လွ်ိဳသတ္ဖို႔ အမိန့္ခ်မွတ္ျပီးခါမွ
တလုတ္ကုန္းမွာ ကိုေရႊေမာင္ကို လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ အသက္ခ်မ္းသာေပးမယ္
ဆိုတာေၾကာင့္
လက္ထပ္ခဲ့ရတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ဖာရီနီက သူ႔ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို
ပိုျပီး
ထင္ရွားေစခ်င္လို႔ ပိုပိုသာသာ ေျပာတာလည္း
ျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ ေတြ႔ ရပါတယ္။ ကိုေရႊေမာင္ရဲ့ မိန္းမဟာ
ေခ်ာေမာလွပတဲ့
ျမန္မာအမ်ိုးသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ကေရာဖို့(ဒ္)ရဲ့ မွတ္တမ္းမွာ
ေတြ႔ရပါတယ္။

ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့ သမီးျဖစ္သူ မမိဟာ အသက္ ၁၈ နွစ္အရြယ္မွာ
ကြယ္လြန္သြားတယ္လို႔ ဘြန္ဒီဆန္ရဲ့
စာအုပ္ထဲမွာ ဆိုထားတယ္။ မမိ ဆိုတာကို ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့ ညီမမဟုတ္ဘဲ
သမီးျဖစ္သူလို႔
ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၈၇၁ ခုနွစ္ထုတ္ အိႏိၵယေန႔စဥ္သတင္းစာ မွာေတာ့ အသက္
၄၅နွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ။အသက္၂၀ အရြယ္ ေယာက္်ား၊ ၁၁ နွစ္ သမီးတစ္ေယာက္
လို႔
ပါရွိခဲ့တာမို႔ မမယ္ဟာ ေမာင္ဖိုးဆက္ေအာက္ ကိုးနွစ္ငယ္တဲ့ ညီမလို႔
ယူဆရပါတယ္။
Buchanan's Journal of Man, February 1887 Volume 1, Number 1 ထဲမွာလည္း
ေမာင္ဖိုးဆက္မွာ သားသမီး မရွိဘူးလို႔ ဆိုထားတာမို႔ မမိဟာ ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့
ညီမ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားတယ္လို႔
ထင္မိပါတယ္။ ေအာက္က ဓာတ္ပံုအရ ဆိုရင္လည္း အမ်ိဳးသမီးငယ္ဟာ ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့
သမီး
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။

ပံု(၇) From Martin Monestier's Human Oddities.

ဒီပံုဟာ Martin Monestier ရဲ့ Human Oddities ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ပံုပါ။ ဒီပံုမွာ မဖံုးထိုင္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုဟာ တျခားပံုေတြမွာ
ထိုင္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုနဲ့ မတူပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ပံုထဲက သားျဖစ္သူ
ေမာင္ဖိုးဆက္ဟာလည္း
ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ အလယ္မွာ ရပ္ေနတဲ့ လူဟာ
မဖံုးရဲ့
ေယာက္်ား ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့ အေဖ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ တြက္ဆၾကပါတယ္။

ပံု(၈) Maphoon, Moung-Phoset and Mah-Me. The original Goss photograph

from which the La Nature (1875) illustration was engraved

ပံု(၈) ကေတာ့ ၁၈၇၅ မွာ ရိုက္ထားတဲ့ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၈၈၆ ဇြန္လထဲမွာ မမိ ဆံုးတယ္။
နိုင္ငံျခား သြားခါနီး
ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ဆံုးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီပံုဟာ မမိမကြယ္လြန္မီ
ရိုက္ကူးတဲ့ပံု ျဖစ္တာမို႔
အသက္ရွင္လ်က္သား လူထူးဆန္း မိသားစု သံုးေယာက္ကို တစ္စုတေဝးထဲ
ေတြ႔ရတာမို႔ ထူးျခားတဲ့ပံုလို႔
သတ္မွတ္ရပါမယ္။

ပံု(၉) မဖံုးတို႔ မိသားစု ႏိုင္ငံျခား မသြားမီပံု

အထက္က ပံု(၉) ဟာလည္း ထူးျခားပါတယ္။ ဒီပံုအလယ္မွာ ရပ္ေနတဲ့ နိုင္ငံျခားသားကို ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္)က ဂ်ြန္ကေရာဖို႔(ဒ္)နွင့္ ကိုေရႊေေမာင္
မယ္ဖံုတို႔ မိသားစုလို႔ နာမည္ တပ္ထားပါတယ္။ ပံု(၁၀)နဲ႔
တိုက္ဆိုင္ၾကည့္တဲ့အခါ
ရပ္ေနတဲ့ နိုင္ငံျခားသားဟာ သူတို႔ကို နိုင္ငံျခား ပို႔ေပးခဲ့တဲ့
အီတလီအရာရွိ Captain
Paperno မ်ား ျဖစ္မလားလို႔ စဉ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရုပ္သြင္က အီတလီထက္
အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးနဲ႔ ပိုတူေနပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ ရဲ့ တာဝန္ခံအျဖစ္
ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ကပတ္တိန္ Farini မ်ားလားလို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒီပံုမွာပါတဲ့
ယာဘက္
အစြန္ဆံုးက အမ်ိုးသမီးဟာ ေမာင္ဖိုးဆက္ရဲ့ မိန္းမ
နန္းတြင္းအပ်ိုေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္က ထိုင္ေနတဲ့သူကေတာ့ မဖံုး မ်က္စိမေကာင္းေတာ့လို႔ ဝတ္ႀကီး ဝတ္ငယ္
ျပဳစုုဖို႔
ေခၚှထားတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ြန္ကေရာဖို႔ (ဒ္)ဟာ May 11, 1868 မွာ
ကြယ္လြန္ခဲ့တာမို႔
ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ မဖံုးအသက္ ၄၆နွစ္၊ ေမာင္ဖိုးဆက္အသက္ ၁၅နွစ္ေလာက္သာ
ရွိေနဦးမွာပါ။
၁၅နွစ္မွာ ေမာင္ဖိုးဆက္ အိမ္ေထာင္ မက်ေလာက္ေသးပါဘူး။

ပံု (၁၀) ေမာင္ဖိုးဆက္ မိန္းမ၊ ေမာင္ဖိုးဆက္ ၊ မဖံုး၊ မဖံုး၏ အကူလူ
Charles
Eisenmann cabinet card, 1887 (Mitchell).

ပံု(၉) က ျမန္မာျပည္က မထြက္ခြာခင္ ရိုက္ထားတာလို႔ ယူဆခ်င္စရာ ျဖစ္ျပီး ပံု(၁၀) ကေတာ့ နိုင္ငံျခားေရာက္မွ ရိုက္ထားတဲ့ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ေနာက္ပံုဟာ ၁၈၈၇ ခုနွစ္မွာ ရိုက္ထားတာ ျဖစ္ျပီး အဲဒီပံုမွာ ေတြ႔ရတဲ့
သူတို့ရဲ့
အဝတ္အစား၊ လက္ဝတ္တန္ဆာ စတာေတြကို ပထမပံုမွာ မေတြ႔ရလို႔ပါပဲ။ ေနာက္ျပီး
ေမာင္မ်ိုးဆက္ရဲ့ မိန္းမေရာ၊ မဖံုးရဲ့ အကူေကာင္မေလးေရာ ပံု(၁ဝ)ေလာက္
မဝေသးတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္။

လူထုေဒၚအမာရဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ လူေမ်ာက္ ေမာင္နွမကို မလြန္မင္းသားႀကီးက
မလြန္ေစ်းႀကီးရဲ့ ေစ်းးေကာက္ ခန္႔အပ္တယ္လို႔
ပါ၀င္ပါတယ္။ ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္)ရဲ့ လူေမ်ာက္ရွင္းတမ္းမွာလည္း မဖံုးမွာ
ကိုျကယ္၊
ကိုဆယ္၊ မမိ ဆိုျပီး သားသမီး သံုးေယာက္ ရွိတယ္လို႔ သူရိယရုပ္စံုမဂဇင္းက
ဆိုထားတဲ့အေၾကာင္း ပါတဲ့အတြက္ အထက္က အခ်က္အလက္ေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔
ဆက္စပ္ၾကည့္
လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ေမာင္ဖိုးဆက္ ဒါမွမဟုတ္ ေမာင္ဖိုးဆယ္ နဲ႔ မမိ ဟာ
ေမာင္နွမသာ
ျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနပါျပီ။

၁၈၆၈ ခုနွစ္မွာ Captain Houghton ဆိုသူက မဖံုးတို႔ မိသားစုရဲ့
ဓာတ္ပံုေတြကို
လန္ဒန္မွာ ျပသခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဖံုးအသက္ ၄၄နွစ္၊ သားအျကီးက ၁၈နွစ္၊
သားအငယ္က
၁၄နွစ္ အသီးသီး ရွိေနျကျပီ ျဖစ္ပာတယ္။ ျပီးေတာ့ သူကေန ေဒာက္တာ
ဟာမန္ဘီဂယ္ကို
ေပးပို႔ျပီး သိပံစာေစာင္ေတြမွာ
ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ သူတို့ရဲ့ အျခား ဓာတ္ပံု ေတာှေတာှမ်ားမ်ားကို
ရိုက္ကူးခဲ့ျကသူေတြက
L.Allen.Goss၊ Le Double AF၊ Hossay စတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပာတယ္။ သူတို့ရဲ့
ဓာတ္ပံုေတြဟာ
အခုခ်ိန္ထိ ျပင္သစ္နိုင္ငံ ပဲရစ္ျမို့က Musee de l'Homme ျပတိုက္၊ British
Museum
(Natural History)၊ Royal Anthropological Institute in London စတဲ့
ေနရာေတြမွာ
ရွိေနပာေသးတယ္။

အေမရိကန္ ဝါရွင္တန္ဒီစီ သခ်ၤဳင္းမွာ
မဖံုးကို သျဂလ္ခဲ့တာမို႔ သူတို႔ဆီက
မွတ္တမ္းေတြကို ျပန္လည္ စစ္ေဆးျကည့္နိုင္ရင္ ကြင္းဆက္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့
ေမာင္ဖိုးဆက္တို့ရဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း သိေကာင္း သိလာနိုင္စရာ ရွိပါတယ္။

ဟင္နရီနယူး(လ္) ေထာက္ျပခဲ့တဲ့ ကေရာဖို႔ဒ္ မွားျပီးေရးဆြဲခဲ့ေသာ
ဦးေရႊေမာင္နဲ႔ သမီးမဖံုးပံု

မဖံုး၊ ေမာင္ဖိုးဆက္ နဲ႔ မမိတို႔ကို ေတြ႔ရစဥ္ ( မမိမကြယ္လြန္ခင္က
ရိုက္ထားတဲ့ပံုျဖစ္မယ္)

မဖံုးနဲ႔ ေမာင္ဖိုးဆက္ (မဖံုးအသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနျပီ)

မဖံုး

မဖံုးငယ္ငယ္၊ ေမာင္ဖိုးဆက္ အသက္ ၂၀ ေလာက္မွာ ရိုက္ထားတဲ့ပံု
ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ မမိမွာ အေတာ္ငယ္ေသးတာေတြ႔ရပါမယ္။

မဖံုးရဲ့ အေမႊးေပါက္ပံုကို မွတ္တမ္းတင္ထားပံု

ထူးဆန္းေၾကာက္မက္ဖြယ္ ပင္လယ္ေရသတၱ၀ါ

လႈိ႔၀ွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သတၱ၀ါဟာ Wales ၿပည္နယ္ရွိ
Gower Peninsula ရဲ႕ကမ္း ေၿခမွာ ေရထဲမွ ေပၚထြက္လို႔လာခဲ့ပါတယ္္ ။
ၿပည္ၾကီးငါး ေရဘ၀ဲလက္မေတြလို အမ်ားၾကီးပါရွိၿပီး အဲဒီလက္မ ေတြဟာ
အစမွအဆံုးထိ ေၿခာက္ေပထိရွည္လွ်ားပါတယ္ ။ တြဲက်လွ်က္ရွိတဲ့
ရွည္လ်ားတဲ့ညွာတံပါရွိၿပီး အဲဒီ သတၱ၀ါရဲ႕ အခြံနဲ႔တြဲစပ္ထားလို႔ေနပါတယ္ ။
အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ေရလႈိင္းလံုးေတြေအာက္မွာေတြ႔ရေလ့ရွိၿပီး အခုအခါမွာ
ေတာ့

ကမ္းေၿခမွာ လာၿပီး ေသာင္တင္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီ ခရင္းေကာင္ဟာ ေၾကာက္ မက္ဖြယ္
သ႑ာန္ရွိၿပီး အမွန္တကယ္ေတာ့ ေရသတၱ၀ါအမ်ိဳးႏြယ္ ပုဇြန္ ေက်ာက္ပုဇြန္
၊ဂဏန္းေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိပါတယ္ ။ ဒီသတၱ၀ါဟာ ပင္လယ္ၿပင္ရဲ႕ အၿမွဳပ္ထတဲ့
ေနရာေတြမွာ က်က္စားေလ့ရွိပါတယ္ ။ ပင္လယ္ၿပင္ရဲ႕
ခၽြန္ထက္တဲ့ေက်ာက္ေဆာင္အၿမင့္ေတြေပၚကိုတြယ္တက္ေလ့ရွိၿပီး ေရလႈိုင္းေတြထဲမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေလ့ ရွိပါတယ္ ။ အထူးသၿဖင့္ ေရငံထဲမွာ ဥ ခ်ေလ့ရွိၿပီး
ေရထဲက ေအာက္ဆီဂ်င္နဲ႔ပဲ အသက္ရွင္ေနထုိင္ပါတယ္ ။ အစာေတြကိုေတာ့ သူတို႔ရဲ
ေၿခာက္ေပရွည္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဖမ္းယူစားေသာက္ေလ့ရွိၿပီး ထူးဆန္း
တာကေတာ့ သူတို႔ ဦးေခါင္းနဲ႔ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚ
တြယ္ကပ္ၿခင္းကိုလုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိၿပီး သူတို႔ ေၿခလက္ ေတြနဲ႔
အစာစားေလ့ရွိပါတယ္ ။

တစ္ေန ့စီးကရက္ အလိပ္ ၄၀ ေသာက္ရမွေက်နပ္သည္ ့အသက္ ၂ ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္....

၎ရဲ ့အႀကဳိက္ဆံုးကစားစရာ ကားေပၚမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္ ့အင္ဒီုနီးရွားနုိင္ငံ

မူဆီဘာညြာဆင္ ေဒသမွ အသက္ ၂ ႏွစ္ရွိ ကေလးငယ္...

သူ ့ရဲ ့ကားေပၚမွာထုိင္ယင္း စီးကရက္ကုိရွဳိက္ေနတာမ်ား တစ္ကယ္ ့အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္
ကုန္တင္းကားေမာင္းသူတစ္ဦးရဲ
့ဟန္အတုိင္း....

သုိ ့ေသာ္ ...
ၿမင္ကြင္း၏ အၿဖစ္မွန္ကား စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊
စိတ္အေႏွာင္ ့အယွက္ၿဖစ္စရာပင္...
အသက္ ၂ ႏွစ္သာရွိေသးသည္ ့အာဒီရီဇဲ ရဲ
့က်န္းမာေရးကေတာ ့တစ္ေန ့လွ်င္ စီးကရက္ အလိပ္ ၄၀
ကုန္ေအာင္ေသာက္၇မွေက်နပ္သည္ ့သူ ့အက်င္
့ေႀကာင္ ့သူ ့ကုိယ္သူပင္ မနည္းသယ္ေဆာင္ကာ သြား
လာလွဳပ္ရွားေနရေတာ့သည္ ့....

မေၿပးနဲ ့!!!...ဒုိင္းေညာင္ ့!!!...အဟြတ္!!!..အဟြတ္!!!...

တစ္ေန ့ကုိ စီးကရက္အလိပ္ေလးဆယ္တဲ ့ဗ်ာ...

ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ၅၅ ေပါင္ ( ၄ စတံု ) ရွိသည္ ့အင္ဒုိနီးရွားနုိင္ငံမွ ကေလးငယ္ ဟာ သူ ့နွင္ ့ရြယ္တူ
ကေလးမ်ားႏွင္
့အတူေၿပးလႊားေဆာ့ကစားနုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္ သက္လံုမေကာင္းေတာ ့ေပ....
( သည္အတုိင္းသာဆက္သြားပါက )သူ ့ရဲ
့က်န္းမာေရးဟာလည္း အလ်င္အၿမန္ဆုိးရြားလာမွာအေသ
အခ်ာပင္...

ေဒသဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ကေလးငယ္အေနၿဖင္ ့ေဆးလိပ္ေသာက္တာကုိ ၿဖတ္ၿပစ္နုိင္လွ်င္ ကား
အသစ္တစ္စီးပင္ လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးမည္ဟု
ကမ္းလွမ္းေၿပာႀကားခဲ ့ေသာ္လည္း သူေဆးလိပ္ေတာင္း
လို ့မရခဲ ့လွ်င္ အႀကီးအက်ယ္
ဆူပူေအာ္ဟစ္ငုိယုိတတ္ေသာေႀကာင္ ့ထုိကေလး ေဆးလိပ္ၿပတ္ေအာင္
၎၏မိဘမ်ားအေနၿဖင္ ့မတတ္နုိင္ေအာင္ၿဖစ္ေနခဲ
့ႀကရပါတယ္...

ဖြာေတာ္ဆက္ကာမွ...
မိဘမေကာင္းေတာ ့သားသမီးပ်က္စီးရရွာတယ္...

" သားေလးဟာလံုး၀ကုိ စီးကရက္စဲြေနတာၿဖစ္ပါတယ္...သူေတာင္းတဲ
့အခါတုိင္းစီးကရက္မ၇ယင္ သူ
ဟာစိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ၿပီးအသံကုန္ေအာ္ဟစ္ငိုယုိကာ၊
နံရံကုိေခါင္းနဲ ့ေဆာင္ ့ပါတယ္...ၿပီးေတာ ့လည္း
သူက ( ေဆးလိပ္မေသာက္ရယင္ ) ေခါင္းမူးတယ္၊
ေနမေကာင္းဘူး လုိ ့ေၿပာပါတယ္..." လို ့အသက္
၂၆ ႏွစ္အရြယ္ရွိ မိခင္ၿဖစ္သူ ဒုိင္ယာနာ
ကေၿပာၿပပါတယ္...


အာဒီ ေလးဟာစီးကရက္ကုိ
တံဆိပ္တစ္မ်ဴိးတည္းသာေသာက္ေလ ့ရွိၿပီး သူ ့ရဲ ့စီးကရက္ဖုိးကလည္း အင္
ဒုိနီးရွားနုိင္ငံ ေတာင္ပုိင္းဆူမတ္ႀတာ
ၿပည္နယ္၊ မူဆီ ဘာညြာဆင္ ေဒသမွာေနထုိင္တဲ ့၎ရဲ ့မိဘမ်ားအ
တြက္တစ္ေန ့ကုိ ေပါင္စတာလင္ ၃.၇၈ ( ေဒၚလာ
၅.၆ ) ခန္ ့ကုန္က်ေနႀကရပါတယ္...

သူကလည္း တံဆိပ္တစ္မ်ဴိးတည္းကုိပဲ စြဲေသာက္သတဲ ့...

တစ္ေန ့ကုိ စီးကရက္ဖုိး ငါးေဒၚလာေလာက္ ကုန္တယ္ဆုိပဲ

ယခုကဲ ့သုိ ့အေၿခအေနမ်ဴိးၿဖစ္ေနတာေတာင္မွ ၎ရဲ ့ဖခင္ၿဖစ္သူ အသက္ ၃၀ အရြယ္ရွိ ငါးစိမ္းေရာင္း
သူ မုိဟာမက္ က " ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ေတာ့
သားေလးဟာ အလြန္ပဲ က်န္းမာေနပံုေပါက္ေနပါတယ္...

ဘာမွ် ဒုကၡၿဖစ္တာ၊ ၿပႆနာၿဖစ္တာ မေတြ
့ရပါဘူး..." လို ့ေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္...
အာဒီ ေလးရဲ ့ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ
့ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တာဟာ စုိးရိမ္စရာ၊ စိတ္အေနွာက္အယွက္
ၿဖစ္စရာ ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းၿဖစ္ေနပါတယ္...
ဗဟုိစာရင္းအင္းအဖဲြ ့အစည္းရဲ
့မွတ္တမ္းကိန္းဂဏာန္းမ်ားအရ အင္ဒုိနီးရွားနုိင္ငံ၏ အသက္ သံုးႏွစ္မွ
ဆယ္ ့ငါးနွစ္အတြင္း ကေလးသူငယ္မ်ား၏ ၂၅
ရာခုိင္နွဳံးဟာ ေဆးလိပ္ကုိ စမ္းသပ္ေသာက္သံုးႀကည္ ့
ေလ ့ရွိၿပီး ၃.၂ ရာခုိင္နွံဳးကေတာ
့စဲြစဲြလမ္းလမ္းေသာက္သံုးသူေတြၿဖစ္ႀကပါတယ္...

အသက္ ၅ ႏွစ္မွ ၉
ႏွစ္အတြင္းေဆးလိပ္ေသာက္သူႏွဳံးဟာ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ ၀.၄ ရာခုိင္ႏွဳံးရွိခဲ
့ရာမွ
၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ၂.၈ ရာခုိင္နဳံးအထိၿမင္
့တက္သြားတယ္လို ့ဆုိပါတယ္...

အသက္ ေလးႏွစ္အရြယ္ရွိ အင္ဒီုိနီးရွားမွ ကေလးငယ္တစ္ဦးေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္ ့ဗီဒီယုိကလစ္
တစ္ခုလည္း လြန္ခဲ ့သည္ ့မတ္လ အတြင္းက
ယူက်ဳ တြင္ တင္ထားခဲ ့ၿပီး အၿပင္းအထန္ ၿပစ္တင္ေ၀
ဖန္ခဲ ့မွဳေႀကာင္ ့ထုိဆုိဒ္မွ
ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ ့ႀကရပါတယ္...

ေဖာ္ၿပထားခဲ ့တဲ ့သတင္းမ်ားအရ ဒီကေလးအခုလိုေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တာဟာ သူ ့ရဲ
့ဖခင္ၿဖစ္သူ
က အစလုပ္သင္ေပးခဲ ့တာေႀကာင္ ့လို ့ဆုိပါတယ္...
အစကေတာ ့အေပ်ာ္သေဘာနဲ ့လုပ္ခဲ ့တာၿဖစ္ေပမယ္ ့အခုေတာ ့ဖ်က္လို ့မရတဲ
့ေႀကာက္မက္ဖြယ္အ
က်င္ ့ဆုိးႀကီးၿဖစ္ေနပါၿပီ...
လက္ဦးဆရာမည္ထုိက္စြာ၊ ပုဗၺာစရိယ၊ မိႏွင္ ့ဘ ... ဆုိသလိုပင္ ၎ရဲ
့ဖခင္ၿဖစ္သူကုိသာအၿပစ္တင္ရ
မွာၿဖစ္ပါတယ္...
ကေလးဒီေလာက္ေတာင္ တစ္ေန ့စီးကရက္အလိပ္ ၄၀ ေသာက္ေနတာေတာင္ၿပႆနာမရွိပါဘူးလုပ္
ေနေသးတယ္...
သူ ့ကုိသာအခ်ဴပ္ထဲဖမ္းထည့္ဖုိ ့ေကာင္းတယ္...
သူ ့ရဲ ့မဆင္မၿခင္လုပ္ခဲ ့မွဳေႀကာင္ ့ကေလးဟာ သက္သက္မဲ ့သက္ဆုိးရွည္ရမွာ
မဟုတ္ေတာ ့ပါဘူး...
ဆင္ၿခင္နုိင္ႀကပါေစေသာ္..

သတၱိခဲ သူရဲေကာင္းဆရာ၀န္...

မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ ခြဲစိတ္ေနသည့္ ရုရွားဆရာ၀န္

၁၉၆၁ ခုႏွစ္ရဲ ့ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ေန ့မွာ အႏ ၱာတိတ္ေဒကုိ ေလ ့လာေရးခရီးေရာက္ရွိေနတဲ ့ဆုိဗီယက္နုိင္
ငံ ( ထုိစဥ္က ဆုိဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု ေပါ ့ ယခုေတာ ့ရုရွား ပါ....) မွ ေလ
့လာေရးအဖဲြ ့တစ္ခုရဲ ့အဖဲြ ့
၀င္ တစ္ဦးၿဖစ္တဲ ့အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ရွိ
လီယုိနစ္ရုိဂုိေဇာ့ဗ္ တစ္ေယာက္ ၎ရဲ
့ညာဖက္ ၀မ္းဗုိက္
ေအာက္ပုိင္းနာက်င္ကုိက္ခဲတဲ ့ေ၀ဒနာ
ခံစားခဲ ့ရၿပီး အဖ်ားလဲ တက္လာခဲ
့ရပါတယ္...
ေနာက္တစ္ေန ့မွာေတာ ့သူ ့ရဲ ့အေၿခအေနဟာ
ပုိမုိဆုိးရြားလာခဲ ့ပါတယ္...ေဆးရံု၊
ေဆးခန္းသုိ ့ပုိ ့ေပး
မည္ ့ေလယာဥ္၊ ရဟတ္ယာဥ္လည္း ေခၚနုိင္မည္
့အေၿခအေနမရွိသည္ ့အၿပင္ ၎ကုိယ္တုိင္ကပင္ ထုိ
နုိဗုိလာရက္ဆကာယာ ေလ ့လာေရးစခန္း ရဲ
့တစ္ဦးတည္းေသာဆရာ၀န္ၿဖစ္ေနခဲ ့တာမုိ ့သူဟာ ရနုိင္
တဲ ့ထံုေဆးမ်ားကုိသာ အသံုးၿပဳၿပီး သူ
့ကုိယ္သူ ကုိယ္တုိင္ပဲ ၿပန္လည္ခဲြစိတ္ကာ အူအတက္ေပါက္တာ
ကုိဖယ္ရွားခဲ ့ရပါေတာ ့တယ္...

အာဂသတၱိရွင္

သူ ့ကုိ စခန္းရဲ ့အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ႏွင္ ့မုိးေလ၀သ ပညာရွင္တစ္ဦးတုိ ့က ခဲြစိတ္ရာမွာ ကူညီေပး
ခဲ ့ႀကပါတယ္...
လီယုိနစ္ရုိဂုိေဇာ ့ဗ္ဟာ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ
ရုရွား ေဆးသိပၸံမွ ဘဲြ ့ရခဲ ့ၿပီးေနာက္
ခဲြစိတ္ကုသမွဳဆုိင္ရာ ေနရာ
ကုိ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေၿပာင္းေရြ ့ခဲ ့ရပါတယ္... သုိ ့ေသာ္ သူ ့ရဲ ့တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ဆက္လက္သင္ယူမွဳ
ဟာ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ
အႏ ၱာတိတ္ေဒသရဲ ့နုိဗုိလာဇာေရ ့ဗ္စကာယာ စခန္းကုိ ဆုိဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု
ရဲ ့
၆ ႀကိမ္ေၿမာက္ ေလ ့လာေရးခရီးမွာ ဆရာ၀န္အၿဖစ္လုိက္ပါခဲ
့ရလုိ ့ရပ္ဆုိင္းသြားခဲ ့ရပါတယ္...
အဆုိပါစခန္းမွာ ေလ ့လာေရးခရီးစဥ္
ကာလအတြင္းၿဖစ္ပြားခဲ ့တဲ ့( သူ ့ကုိယ္သူၿပန္လည္ခဲြ စိတ္ခဲ
့ရတဲ ့)
အၿဖစ္အပ်က္ေႀကာင္ ့အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ခဲြစိတ္ဆရာ၀န္ေလးဟာ
ကမာၻေက်ာ္ခဲ ့ရပါေတာ့တယ္...
၁၉၆၁ ခုနွစ္ ေဆာင္းရာသီ
ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ေန ့မွာ လီယုိနစ္အတြက္
စိတ္မသက္မသာၿဖစ္စရာ လကၡဏာ
ေတြ စတင္ၿပသလာခဲ ့ပါတယ္...
သူ ့မွာ အားနည္းၿခင္း၊ ရင္ၿပည္
့ရင္ကယ္ၿဖစ္ကာ ပ်ဴိ ့အန္ၿခင္း၊ အဖ်ားတက္ၿခင္းႏွင့္ ၀မ္းဗုိက္ညာဖက္
ေအာက္ပုိင္း နာက်င္ၿခင္းတုိ
့ၿဖစ္လာခဲ ့ပါတယ္...
ေနာက္တစ္ေန ့မွာေတာ ့သူ ့ရဲ ့ကုိယ္ပူခ်ိန္ဟာ
ပုိၿပီးၿမင္ ့တက္လာခဲ ့ပါတယ္...လူ ၁၃ ဦးပါ၀င္တဲ
့အဖဲြ ့မွာ
တစ္ဦးတည္းေသာဆရာ၀န္ၿဖစ္တာမုိ
့လီယိုနစ္ဟာသူ ့ကုိယ္သူပဲ ေရာဂါကုိ
အေၿဖရွာခဲ ့ရပါေတာ ့တယ္..
ေရာဂါရဲ ့အေၿဖကေတာ ့ရုတ္တရက္ၿဖစ္ေပၚလာတဲ
့အူအတက္ေပါက္ၿခင္းပါပဲ....
အနီးစပ္ဆံုးစခန္းေတြမွာလည္း ေလယာဥ္ပ်ံမရွိသည္
့အၿပင္ ၿပင္းထန္လွသည္ ့ရာသီဥတုအေၿခအေနက
လည္း မည္သည္
့ေလယာဥ္ကုိမွ် နုိဗုိလာဇာေရ ့ဗ္ကာယာ စခန္းကုိဘယ္လုိနည္းႏွင္ ့မွ်ပ်ံသန္းခြင္
့မေပး
ခဲ ့ပါဘူး....ေရခဲၿပင္ေလ ့လာေရးအဖဲြ ့သားမ်ား အေရးေပၚနာမက်န္းၿဖစ္ပါက အသက္ကယ္နုိင္ဖုိ
့ကေတာ့
စခန္းမွာပဲ ၿဖစ္သလို ခဲြစိတ္ကုသရမွာၿဖစ္ပါတယ္...
ဒါေႀကာင္ ့အဲဒီအတြက္တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းကလည္း
သူ ့ကုိယ္သူၿပန္လည္ခဲြစိတ္ရမွာၿဖစ္ပါေတာ့
တယ္....
၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန
့ညမွာေတာ ့ကုိယ္တုိင္လူနာလည္းၿဖစ္၊
ခဲြစိတ္ဆရာ၀န္လည္းၿဖစ္တဲ ့သူ
့
ကုိ စက္မွဳအင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးႏွင့္
မုိးေလ၀သပညာရွင္ တစ္ဦးတုိ ့က ကူညီခဲ
့ႀကပါတယ္...
ထုိႏွစ္ဦးက သူ ့ကုိခဲြစိတ္ကိရိယာမ်ား
အသင္ ့ယူေဆာင္ေပးၿပီး သူ ့ရဲ ့၀မ္းဗုိက္ကုိလည္းမွန္ေလးတစ္ခ်ပ္
ထုိးၿပခဲ ့ေပးႀကပါတယ္...
သူဟာခႏၶာကုိယ္ ကုိတစ္၀က္ထုိင္၊ တစ္၀က္လွဲေနၿပီး ဘယ္ဖက္ကုိ ေစာင္းကာစခန္းရွိ
နုိဗုိကိန္း ထံုေဆး
ထုိးၿပီး သူ ့ရဲ ့၀မ္းဗုိက္
ညာဖက္ပုိင္းကုိ ၁၂ စင္တီမီတာေလာက္အထိ ဓါးခြ်န္ခဲ ့ခဲြခဲ ့ရပါတယ္...
ၿပီးေတာ ့သူဟာ မွန္ထဲမွာလည္းႀကည္ ့၊ ကုိယ္တုိင္လည္းလက္ႏွင့္စမ္းၿပီး ေယာင္ကုိင္းေနတဲ
့အူအတက္
ကုိၿဖတ္ထုတ္ၿပစ္ခဲ ့ကာ ၀မ္းဗုိက္မွာ
ပဋိဇီ၀ေဆးေတြ ထုိးခဲ ့ပါတယ္...
စတင္ခဲြစိတ္ၿပီး မိနစ္ ၃၀ ကေန ၄၀ ေလာက္အႀကာမွာေတာ ့ သူဟာ မူးေမ ့သြားခဲ ့ရၿပီး
တစ္ခါမွာေတာ့
သူဟာခဲြစိတ္မွဳကုိ ရပ္ၿပီး
အနားယူခဲ ့ရပါေသးတယ္...
သုိေသာ္ စုစုေပါင္း ၁ နာရီႏွင္ ့၄၅ မိနစ္ႀကာအၿပီး
သန္းေခါင္ယံမွာေတာ ့ခဲြစိတ္မွဳဟာ ေအာင္ၿမင္စြာၿပီးဆံုး
ခဲ ့ပါတယ္....
ငါးရက္အတြင္းသူ ့ရဲ ့ကုိယ္အပူခ်ိန္
ပုံမွန္ၿပန္ၿဖစ္လာခဲ ့ၿပီး
ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္အႀကာမွာေတာ ့ခ်ဴပ္ရုိးေတြ
ၿဖည္နုိင္ခဲ ့ပါတယ္...
စိန္ ့ပီတာစဘတ္ အာတိတ္ႏွင္ ့အႏ
ၱာတိတ္ဆုိင္ရာ ၿပခန္းမွာ ထုိသူရဲေကာင္းခဲြစိတ္ဆရာ၀န္ လီယိုနစ္ ရုိ
ဂုိေဇာ ့ဗ္ ရဲ ့ခက္ခဲတဲ ့ခြဲစိတ္မွဳမွာ
အသံုးၿပဳခဲ ့တဲ ့ခဲြခန္းသံုးကိရိယာမ်ားကုိ ၿပသထားပါတယ္...

ဆုိဗီယက္ၿပည္ေထာင္စုရဲ ့သူရဲေကာင္းတစ္ဦးၿဖစ္တဲ
့ အာကာသယာဥ္မွဴး ဂ်ာမာန္တီေတာ ့ဗ္ က ၎ရဲ ့
" ကြ်ႏု္ပ္ရဲ ့အၿပာေရာင္ၿဂဳိလ္ကမာၻ " ဆုိတဲ ့စာအုပ္မွာ...

" ကြ်န္ေတာ္နုိ ့တုိင္းၿပည္မွာ
ေခါင္းပုံၿဖတ္အၿမတ္ထုတ္တယ္ဆုိတာ မိမိဘ၀ကုိ (
မိမိကုိယ္ကုိၿပန္လည္အ
သံုးခ်ၿပီး နုိင္ငံနွင္ ့လူမ်ဴိးအတြက္ ) ပဲၿပန္ၿပီးတန္ဖုိးရွိေအာင္
လုပ္ခဲ ့ႀကတာပါ...
ပုလိပ္ေရာဂါကာကြယ္ေဆးကုိ လူနာေတြကုိ
အသံုးၿပဳ၊ မကုသခင္ ကုိယ္ ့ကုိယ္ကုိ
ဦးစြာၿပန္လည္ထုိးႏွံ
( စမ္းသပ္ၿပ ) ခဲ ့တဲ ့ ေဒါက္တာေဘာရစ္ပါစတုေခါ ့ဗ္ ကုိကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေလးစားႀကည္ညဳိပါတယ္...
အႏ ၱာတိတ္ေဒသရဲ ့ခက္ခဲဆုိးရြားတဲ့ အေၿခအေနအတြင္းမွာပင္
ကုိယ္ ့ကုိယ္ကုိ ၿပန္လည္ခဲြစိတ္ၿပီး အူအ
တက္ၿဖတ္ထုတ္ရဲတဲ ့ေဒါက္တာ
လီယိုနစ္ရုိဂုိေဇာ ့ဗ္ ရဲ ့သတၱိကုိလည္း အားက်မိပါတယ္...
တစ္ခါတစ္ရံ အဲဒီအေႀကာင္းေတြၿပန္လည္စဥ္းစားၿပီး
" ငါေရာအဲဒီလိုမ်ဴိးလုပ္နုိင္ပါ
့မလား " လို ့ကြ်န္ေတာ့္
ကုိယ္ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း
တိတ္ဆိတ္စြာၿပန္ေမးေလ ့ရွိပါတယ္...
အေၿဖကေတာ ့ အင္း...အဲဒီလုိဆုိယင္ အေကာင္းဆံုးေတာ့ႀကဳိးစားလုပ္သြားမွာ ပါ လုိ
့သာၿဖစ္ပါတယ္..."
လုိ ့ေရးသားခဲ ့ပါတယ္...

ေတြးၾကည့္ပံုျဖင့္ အသည္းယားစရာ

တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္ေနတဲ့အခါ ဘယ္အခ်ိန္ထိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားသင့္လဲလို႕မိတ္ေဆြထင္ပါသလဲ?

ေတာင္တန္းတစ္ခုလံုးကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားတယ္။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ႏွင္းမႈန္ေတြက စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ဘယ္ညာယိမ္းကလို႔...
လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ဒီေတာင္ကို ႏွင္းေတြက ၾကီးစိုးခ်င္သလို
ၾကီးစိုးဝါးျမိဳထားၾကတယ္။



မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေနရာမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေရြ႔လ်ားေနတယ္။ သူတို႔က ေတာင္တက္သမားေတြျဖစ္ျပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာ
ႏွင္းမုန္တိုင္းမိခဲ့လို႔ လမ္းမွားလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တိတ္တခိုး ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ ေတာင္တက္တဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေကာင္ေလးစခဲ့တာျဖစ္တယ္။



ႏွင္းမိုးက ရြာေလသည္းေလျဖစ္ေနတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း သူတို႔ အားအင္ေတြ
စိုက္ထုတ္ေနရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းတဲြျပီး ဒူးဆစ္ထိနက္တဲ့
ႏွင္းထဲကေန ေရွ႕ကိုဆက္သြားေနခဲ့တယ္။



ႏွင္းေတြနဲ႔ သူတို႔အဝတ္အစားေတြ စိုရဲြေနခဲ့တယ္။ ေလေအးတစ္ခ်က္တိုက္တိုင္း
ျပာႏွမ္းေနျပီျဖစ္တဲ့ ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ သူတို႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္
ေအးခဲေနခဲ့တယ္။ လမ္းေပ်ာက္တာ သံုးရက္ရွိျပီျဖစ္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္ကို
သူတို႔ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အင္အားေတြလည္း ကုန္ခမ္းေနပါျပီ။ အဆိုးဆံုးက
အစားအစာေတြ မလံုေလာက္တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးက စားစရာအားလံုးကို ေကာင္မေလးရဲ႕
အိတ္ထဲထည့္ျပီး တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစခဲ့တယ္။



ေတာအုပ္တစ္ခုအျဖတ္မွာ ေကာင္မေလးေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္ကို
ထိခိုက္မိသြားခဲ့တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ သယ္ထားရတဲ့ ေကာင္ေလးက
ေကာင္မေလးကို ေက်ာပိုးျပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး ထြက္ေပါက္ေတြ႔မွ ေကာင္မေလးကို
ျပန္လာကယ္ဖို႔က လဲြျပီး တစ္ျခားနည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးအတြက္
ရြက္တဲတစ္ခုကို ေကာင္ေလးေဆာက္ေပးလိုက္တယ္။



အစာစားခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို "ကိတ္ေျခာက္ ၈ခ်ပ္က်န္ေသးတယ္။
တစ္ေယာက္ ၄ခ်ပ္စီ စားရေအာင္.. ေရေႏြးၾကိဳလိုက္ပါလား" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလး ေရၾကိဳေနတုန္းမွာ ေကာင္မေလးက ကိတ္ေျခာက္ေတြကိုခဲြျပီး
အိတ္ကိုယ္စီထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွာ ေကာင္ေလး ျပန္ဝင္လာျပီး
ေကာင္မေလးကို "ငါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေနေနာ္ " လို႔မွာျပီး
ထြက္သြားခဲ့တယ္။



အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေၾကာင္း
ဖြင့္မေျပာၾကေသးဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခဲြထြက္သြားရင္
ဒီခဲြခြာျခင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ့ ခဲြခြာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျပီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူက
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သြားေလသူကို ေအာင္းေမ့တမ္းတေနေတာ့မယ္။ ရင္ထဲက
အခ်စ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ခဲြထြက္သြားရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးအတြက္ အိပ္ရာအိတ္ကို ေကာင္ေလးျဖန္႔ခင္းေပးျပီး ေနရာကေန
သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ျပန္လာကယ္ဖို႔ လမ္းေနရာတိုင္းကို
ေကာင္ေလး အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့တယ္။



ႏွင္းေတာထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး ေရွ႕ဆက္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္ေလး
အားျပတ္ျပီး လဲက်သြားခဲ့တယ္။ သတိမလစ္ခင္မွာ ေကာင္မေလးကို သူသတိရေနမိတယ္။



"သူ႔အစာေရစာေတြ လံုေလာက္ပါ့မလား? သူေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလား?"



သတိရလို႔ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ ကယ္ဆယ္ေရး ရြက္တဲထဲ သူေရာက္ေနတာကို
ေကာင္ေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။ ေတာင္တက္ဖို႔ ထြက္သြားျပီး ရက္အေတာ္ၾကာ
ျပန္မလာတဲ့ သူတို႔ကို မိတ္ေဆြေတြက ကယ္ဆယ္ေရးအကူနဲ႔ ႏွင္းေတာထဲ
ဝင္ရွာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔က ေကာင္မေလးကို အရင္ရွာေတြ႔တာျဖစ္ျပီး
ေကာင္ေလးအမွတ္အသား လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေနာက္ လိုက္ခဲ့လို႔
ေသလုေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ခဲ့တာျဖစ္တယ္။



ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ရဲ႕ ကုသျပဳစုမႈေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ကိုယ္အပူခ်ိန္ေတြ
တက္လာခ့ဲတယ္။ သတိရရခ်င္း ေကာင္မေလးကို သူေမးခဲ့တယ္။ ဘယ္သူကမွ သူ႔အေမးကို
ျပန္မေျဖခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က စိတ္မေကာင္းတဲ့
ေလသံနဲ႔



"သူမရွိေတာ့ဘူး... ေရၾကိဳဖို႔ထြက္သြားျပီးေနာက္ တဲထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔
သူအားျပတ္ခဲ့တယ္ ထင္တယ္။ ႏွင္းျပင္မွာ ေအးခဲျပီးေသေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ေတြ႔လိုက္ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။



အျဖစ္အပ်က္ ၃ႏွစ္ လြန္ေျမာက္ျပီးေနာက္ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ေကာင္ေလး မဂၤလာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတာထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္
စိတ္ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးကို ဒီေကာင္မေလးက အားေပးေဖးမခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ေကာင္ေလးကို ကယ္ဆယ္ခဲ့တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္လည္း ဒီမဂၤလာပဲြကို
လာခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပဲြျပီးေနာက္ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို
ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အုတ္ဂူတစ္ခုေရွ႕ရပ္ျပီး ဂူေပၚမွာကပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို
သူၾကည့္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲက ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး.....



"စိတ္ခ်ပါေတာ့..သူမဂၤလာေဆာင္သြားပါျပီ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္...
ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စိတ္ခ်ခ် ေနပါေတာ့ကြယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။



တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေအးခဲျပီး ေသသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔
ေရာက္သြားခ်ိန္ ရြက္တဲအိပ္ရာထက္မွာ သူလဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
ေကာင္ေလးခင္းေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ရာထက္မွာ သူတစ္ဖဝါးမွ မခြါရက္ခဲ့ပါဘူး။
ဆာေလာင္ျပီး သူေသဆံုးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူ႔အိတ္ထဲ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့
ကိတ္ေျခာက္အစား ေက်ာက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႕ပဲ ေတြ႔ခ့ဲရတယ္။ တကယ္ဆို ကိတ္ေျခာက္ေတြက
၈ခ်ပ္မက်န္ဘဲ ၄ခ်ပ္ပဲ က်န္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သူတကယ္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိလို႔ ကိတ္ေျခာက္အားလံုး ေကာင္ေလးကို
ခဲြေဝေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။



ကယ္ဆယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ သူ႔ကိုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူတစ္ကိုယ္လံုး
ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနပါျပီ။ သူ႔လက္ထဲမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို တင္းတင္းေလး
ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္။



"သူျပန္လာခ်ိန္ထိ ကြ်န္မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို
ေျပာမျပပါနဲ႔... သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ"



အခ်စ္ ဘာေၾကာင့္ လွပရသလဲ?

အခ်စ္လွပရျခင္းက မျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

လူတစ္ခ်ဳိ႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔
သိမ္းပိုက္ထားခဲ့တယ္....

ဟုတ္တယ္ ... ဒါဆို ခ်စ္သြားၿပီထင္တယ္

(၁) ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ဖုန္းကို ဖြင့္ထားၿပီး
.... သူ႔ဆီက Message ဒါမွမဟုတ္၊ ဖုန္းကို ေစာင့္ေနမိတယ္ဆိုရင္
(၂) သူနဲ႔အတူ ႏွစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္
.... (အထူးသျဖင့္ မိုးရြာထဲမွာေပါ့)
(၃) အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ဂရုမစိုက္ခ်င္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေနေပမယ့္
.... ကိုယ့္ျမင္ကြင္းထဲကေန သူေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ အပူတျပင္း လိုက္ရွာတတ္ေနရင္
(၄) တစ္ျခားလူအေပၚ သူေစတနာပိုမိလို႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲကေန မနာလို အူတိုမိရင္
(၅) သူ႔ရဲ႕ ခ်ိဳျမျမအျပံဳးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြပါ
.... လိုက္တြန္႔ေနတတ္ရင္
(၆) ဒီစာကို ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တခုတ္တရ သတိရေနမိရင္
သူ႔ကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္မိသြားလို႔ပဲ။

တရုတ္နုိင္င္ငံ အလယ္ပုိင္း ၀ူဟန္းၿမိဳ ့တြင္ ဖခင္ၿဖစ္သူအမ်ဴိးသားတစ္ဦးဟာ ၎ရဲ႕အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိသားၿဖစ္သူကေလးငယ

တရုတ္နုိင္င္ငံ အလယ္ပုိင္း ၀ူဟန္းၿမိဳ ့တြင္ ဖခင္ၿဖစ္သူအမ်ဴိးသားတစ္ဦးဟာ ၎ရဲ႕အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိသားၿဖစ္သူကေလးငယ္

* ေခတ္သစ္ ကြ်န္ေစ်းေရာင္းပဲြမွ သနားစရာကေလးငယ္...

အသက္ရွစ္နွစ္သာရွိေသးသည္ ့ကေလးငယ္ကုိ ၎၏ ဖခင္ၿဖစ္သူက တစိမ္းတစ္ရံဆန္မ်ားအား

ေရာင္းခ်ရန္ႀကဳိးစားခဲ ့သည္* .

တရုတ္နုိင္င္ငံ အလယ္ပုိင္း ၀ူဟန္းၿမိဳ ့တြင္
ဖခင္ၿဖစ္သူအမ်ဴိးသားတစ္ဦးဟာ ၎ရဲ ့အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိသားၿဖစ္သူကေလးငယ္ကုိ

လမ္းေဘးဓါတ္တုိင္တြင္ သံႀကဳိးၿဖင့္ ခ်ည္ၿပီး ေခတ္သစ္ေက်းကြ်န္ေစ်းကြက္ကဲ ့သုိ ့ေလလံတင္ၿပီး ေရာင္းခ်ခဲ ့ၿပီး လာေရာက္ေစ်း
ေပး၀ယ္ယူသူမ်ားကုိ ေႀကာက္ရြံ ့တုန္လွဳပ္ေနတဲ ့ကေလးငယ္ကုိစြန္႕လႊတ္ ပစ္ဖုိ
့ႀကဳိးစားခဲ ့ပါတယ္။
ဲ

ဒီလိုအၿပဳအမူမ်ဴိးကုိ ႀကင္နာသနားတတ္ၾကေသာေစ်းသြားေစ်းလာသူေတြက မခံစားနုိင္လို ့

ဖခင္ၿဖစ္သူကုိ ၀င္ေရာက္ထုိးႀကိတ္တုိက္ခုိက္ေနႀကပုံ..( အပၚပုံ

ဒီ၂ ႏွစ္သားကေလးကုိလည္း ဖခင္ၿဖစ္သူ ဆုိက္ကားထြက္နင္းေနခုိက္ဆုိယင္ ဓါတ္တုိင္မွာ သံႀကဳိးနဲ ့ခ်ည္ ထားရလို ့ကမာၻတစ္၀ွမ္းက
ထိတ္လန္ ့အံ ့ႀသခဲ ့ႀကရပါတယ္.

အဆုိပါ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေစတနာ ရွင္ေတြရဲ ့ေကာင္းမွဳေႀကာင္ ့ၿမဳိ ့ေတာ္ေဘက်င္း ကမူႀကဳိေက်ာင္းတစ္ခုမွာေက်ာင္းသားအၿဖစ္နဲ ့ေနထုိင္ေနရပါၿပီ။

ခ်စ္တယ္

ခ်စ္သူရယ္...
သံေယာဇဥ္တင္း
စိတ္ခ်င္းတမ္းတ
ေမ့မရတဲ ့ဘ၀ေလး
ထာ၀ရရွိခ်င္တယ္
မင္းကြယ္...အဓိကပါေနာ္...။

အေ၀းတစ္ေနရာ
ေဆြးမေၿပသာ
ရင္မွာေတာင္ ့တ
အခုဘ၀မွတ္တမ္း
မင္း..အနမ္းနဲ ့ေခၽြ
ေ၀ဒနာမရွိ
ကတိသစၥာေပးမယ္
ထာ၀ရခ်စ္တယ္လုိ ့ေလ...။

အသဲမွာထင္ရစ္
ဖ်က္ပစ္မရ
တသသရွိေန
သံသရာေတြဆုံးေစေတာ့
မေလွ်ာ့တဲ ့ေမတၱာ
လက္ေတြခုိင္ၿမဲ
ဘယ္ေတာ့မွလဲမခြဲဘူးေနာ္..။

ခနေလးမေတြ ့တာနဲ ့
ဘ၀ေလးေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္
ဆုံခ်င္လုိ ့ၿမတ္ႏူိး
တိတ္တခုိးတမ္းတ
အလြမ္းညလဲမရွိခ်င္
ဒီရင္အပူကုိၿမင္လွည္ ့
ၿကင္ခဲ ့တဲ ့အခ်စ္
မင္းအတြက္ဘဲၿဖစ္ေစရမယ္ကြယ္..။

တစ္သက္တာမွာ
ရတက္ၿဖာအလြမ္းနဲ ့
မင္း..မွန္းဆလုိ ့
ကၽြမ္းမြေ၀ဒနာ
အေၿဖသာရခဲ ့တယ္
ႏြယ္ခဲ ့တာမွားသလား
ႏွလုံးသား..မေနသာ
ေသခ်ာတာကေတာ့့...
ခ်စ္တယ္...
သိပ္ခ်စ္တယ္....။ ။

လူတေယာက္ကို သင္တကယ္ခ်စ္မိေနျပီလား

၁။ သင္ လံုး၀ အိပ္စက္အနားယူေတာ ့မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး ေခါင္းအံုးေပၚ ေခါင္းခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ သင့္အာရံုတြင္ သူ ့ပံုရိပ္ သူ ့့အေတြးေတြ ေပၚလာပါသလား။
၂။ သင္ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ အကူအညီမေပးနိုင္ေပမယ္ ့ အေ၀းေရာက္ေနတဲ ့ သူ ့ကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္မိပါသလား။
၃။ သူနဲ ့ဖုန္းေျပာဖူးတဲ ့အခ်ိန္ေတြကို အျမဲသတိရေနမိပါသလား။
၄။သီခ်င္းနားေထာင္မယ္လို ့စိတ္ကူးလိုက္တိုင္း သူဆိုျပဖူးတဲ ့( သို ့မဟုတ္) သူအမွတ္တရေပးထားတဲ ့ သီခ်င္းကိုပဲ ေရြးခ်ယ္မိေနပါသလား။
၅။သူ ့ေၾကာင္ ့သင္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ ့ဖူးေပမယ္ ့ သူျပန္ေခ်ာ ့လိုက္တဲ ့အခါတိုင္း ျပန္လည္ ေမ့ေပ်ာက္သြားနိုင္ပါသလား။
၆။သူ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ ့အခါတိုင္း ေနထိုင္မတတ္ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ပူေနမိပါသလား။
၇။သူ ့အတြက္ အရာရာတိုင္းကို အဆင္ေျပေအာင္ စဥ္းစားေပးမိဖူးပါသလား။
၈။ သင္ ့ရဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ သူ ့အရယ္အျပံဳးနဲ ့ သက္ဆိုင္ေနပါသလား။
၉။သူ ့ရဲ ့ေမြးေန ့၊ ဖုန္းနံပါတ္ (သို ့မဟုတ္) သူနဲ ့ပတ္သတ္ေနတဲ ့အေၾကာင္းအရာေတြကို အျမဲမွတ္မိေနပါသလား။
၁၀။စိတ္ထဲက မပါတဲ ့စကားလံုးမ်ားနဲ ့ရန္ျဖစ္ခဲ ့ဖူးေသာ္လည္း သူစိတ္ဆင္းရဲသြားမွာကို စိုးရိမ္မိေနပါသလား။
၁၁။ သူသာ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ ကုိယ္တတ္နိူင္သမွ် ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ ေပးမယ္ဆိုတဲ ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရွိဖူးပါသလား။
သူငယ္ခ်င္းမွာ ဒီလိုတူညီတဲ ့ ခံစားခ်က္ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ေတာ ့ သင္ သူ ့ကို ခ်စ္မိေနပါျပီ.....